Συναλλαγές για ξέπλυμα “μαύρου” χρήματος σε καζίνο της Αυστραλίας!

Σε μία υπόθεση ξεπλύματος “μαύρου” χρήματος φέρεται να έχει συμμετοχή η αυστραλιανή Crown. Είναι η πιο διάσημη επιχείρηση καζίνο της χώρας.

ΕΔΩ θα βρείτε το κορυφαίο ζωντανο καζινο της επιλογής σας

Το Las Vegas Strip χτίστηκε από έναν μαφιόζο. Χρειάστηκε ένας δισεκατομμυριούχος για να το “εξημερώσει”.

Πρόκειται για ένα παράδοξο το οποίο βρίσκεται στην “καρδιά” της βιομηχανίας των καζίνο από την ίδρυσή της. Σχεδόν παντού όπου υπάρχουν, η λειτουργία των καζίνο είναι απολύτως εξαρτώμενη από ειδικές άδειες από την εκάστοτε τοπική ή εθνική κυβέρνηση, με τις οποίες η τελευταία απαιτεί από αυτά και τα στελέχη τους να ακολουθούν υψηλά πρότυπα διαφάνειας και νομιμότητας.

Ωστόσο, η φύση της οικονομικής δραστηριότητας που άπτεται των τυχερών παιχνιδιών τα καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτα σε εγκληματικές δραστηριότητες. Τόσο οι κάτοχοι άδειας, όσο και οι πάροχοί της, είναι συχνά ιδιαίτερα πρόθυμοι να παραβλέψουν αυτούς τους κινδύνους μπροστά στην επιδίωξη κερδών και φορολογικών εσόδων τα οποία οι ρουλέτες μπορούν να αποφέρουν.

Στην κόψη του ξυραφιού

Η τελευταία εταιρεία καζίνο η οποία βρέθηκε μπλεγμένη σε αυτό τον κυκεώνα αντιφάσεων είναι η Crown Resorts, δημιούργημα του – και ελεγχόμενη κατά 36% από τον – James Packer, Αυστραλιανό δισεκατομμυριούχο. Η εταιρεία, αξίας 12,6 δισεκατομμυρίων αυστραλιανών δολαρίων (9,8 δισ. δολ. ΗΠΑ) στο αποκορύφωμά της δραστηριότητάς της το 2014, αποτιμάται πλέον όχι περισσότερο από το ήμισυ του συγκεκριμένου ποσού, μετά από μια κρατική έρευνα στην οποία διαπιστώθηκε ότι ήταν ακατάλληλη να κατέχει άδεια εκμρτάλλευσης τυχερών παιχνιδιών, καθώς είχε “επιτρέψει και διευκολύνει” ξέπλυμα χρημάτων, το οποίο συνδέθηκε με τα καζίνο της σε Μελβούρνη και Περθ.

Ο διευθύνων σύμβουλος Ken Barton παραιτήθηκε τη Δευτέρα, αφού στην έκθεση αμφισβητείται το κατά πόσον  θα πρέπει να παραμείνει εν ισχύ η άδεια για τη δραστηριότητα των εγκαταστάσεων της εταιρείας στο Σίδνεϊ εφ’ όσον εκείνος παρέμενε μέλος του Δ.Σ.

Η έρευνα, από τη συνταξιούχο δικαστικό Patricia Bergin, κάνει ορατή τη γκρίζα περιοχή και την αντίφαση ανάμεσα στην έντιμη επιχειρηματική δραστηριότητα και την εγκληματικότητα που εξακολουθεί να διαπερνά τον κλάδο, ο οποίος υπονομεύεται από τα εσκεμμένα “στραβά μάτια” που κάνουν τόσο εταιρικές όσο και κρατικές/κυβερνητικές φιγούρες.

Ο βασικός κίνδυνος για τα καζίνο είναι ότι από τα “χέρια” τους περνούν τεράστια χρηματικά ποσά σε ρευστό, με τρόπους που συχνά καθιστούν τις πηγές και τους προορισμούς τους “θολούς”. Όπως και με τις τράπεζες – έναν κλάδο που αντιμετώπισε επίσης προβλήματα με ζητήματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες στην Αυστραλία τα τελευταία χρόνια – υπάρχει κι εδώ ένας παράγοντας ο οποίος καθιστά τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις ιδανικό δίαυλο για εγκληματίες οι οποίοι επιθυμούν να νομιμοποιήσουν παράνομα αποκτηθέν χρήμα.

Η πρόληψη αυτού του είδους της δραστηριότητας απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση, πραγματική “παράνοια” σχετικά με τις εσωτερικές διαδικασίες και προθυμία να απορρίψει κανείς κερδοφόρα επιχειρηματική δράση, εάν δεν μπορεί να την εκκαθαρίζει μέσω της συμμόρφωσης με το ρυθμιστικό πλαίσιο. Είναι απολύτως προφανές από τη χαλαρότητα και την επαίσχυντη συμπεριφορά που περιγράφεται στην έκθεση της Bergin ότι η εσωτερική κουλτούρα της Crown δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική από το παραπάνω πρότυπο.

Υπάρχει εδώ ένα άλλο είδος ξεπλύματος από παράνομες δραστηριότητες – όχι χρήματος, αλλά φήμης.

Ο Bugsy Siegel, συνεργάτης του Al Capone και του Meyer Lansky, ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την πρώιμη ανάπτυξη της βιομηχανίας καζίνο του Λας Βέγκας. Εκείνη την εποχή, μπορούσες να δημιουργήσεις ανακατατάξεις και αλλαγές στη διοίκηση ενός καζίνο όχι ζητώντας από έναν δικαστή να συντάξει μια καταδικαστική αναφορά, αλλά διατάζοντας ένα χτύπημα με όρους συμμορίας, όπως εκείνα που εξουδετέρωσαν τον Siegel και τον διάδοχό του, Gus Greenbaum.

Το Λας Βέγκας αποτίναξε από πάνω του την κακή του εικόνα μόνον μετά το 1967, όταν ο μεγιστάνας του πετρελαίου, του κινηματογράφου και της αεροδιαστημικής Howard Hughes άρχισε να εξαγοράζει πολλά από τα μεγαλύτερα θέρετρα της πόλης, ελκυστικά λόγω των άφθονων ταμειακών ροών τους, που θύμιζαν εταιρεία κοινής ωφέλειας. Η πόλη τώρα κερδίζει περισσότερα χρήματα από συνέδρια, εκθέσεις και μαζικό τουρισμό απ’ ό,τι από έσοδα τζόγου, τα οποία μάλιστα δεν έχουν αυξηθεί σε πραγματικούς όρους από τη δεκαετία του 1990.

Ωστόσο, το ξέπλυμα χρημάτων δεν εξαφανίστηκε στην πραγματικότητα ποτέ. Τα καζίνο των ΗΠΑ αναφέρουν περίπου 50.000 περιπτώσεις ύποπτης δραστηριότητας κάθε χρόνο. Eισηγμένες εταιρείες περιλαμβάνουν τον κίνδυνο δίωξης για τέτοιες δραστηριότητες στο τυποποιημένο “μενού” επιχειρηματικών κινδύνων που γνωστοποιούν στους επενδυτές, ενώ και οι έρευνες για νομιμοποίηση παράνομων εσόδων και οι νομικοί διακανονισμοί είναι λίγο πολύ ένα σταθερό κόστος επιχειρηματικής δραστηριότητας στον συγκεκριμένο κλάδο.

Η περίπτωση της Crown

Στην Αυστραλία, ο ρόλος του Howard Hughes παίζεται από τον James Packer της Crown. Αφού κληρονόμησε την αυτοκρατορία μέσων ενημέρωσης του πατέρα του, Kerry, και πωλώντας προκειμένου να μεταπηδήσει στον κλάδο των τυχερών παιχνιδιών, ο Packer είχε νόμιμο πλούτο και θεωρήθηκε κατάλληλος για κάτοχος άδειας εκμετάλλευσης καζίνο.

Το πρόβλημα, ωστόσο, βρισκόταν στις διασυνδέσεις του Packer στο Μακάο – ειδικά με τον Stanley Ho, ο οποίος δημιούργησε τη βιομηχανία τυχερών παιχνιδιών της πόλης, ωστόσο απαγορεύεται να δραστηριοποιηθεί στην Αυστραλία και τις ΗΠΑ λόγω των φερόμενων διασυνδέσεών του με το οργανωμένο έγκλημα.

Η Melco Resorts & Entertainment – το όχημα μέσω του οποίου η Crown απέκτησε μερίδιο στα καζίνο City of Dreams και Studio City του Μακάο – διευθύνεται από τον γιο του Ho, Lawrence. Φαίνεται επίσης να ανήκει εν μέρει στο Great Respect, ένα trust (καταπίστευμα) του Stanley Ho στις βρετανικές Παρθένες Νήσους. Στα τέλη του 2019, η οικογενειακή εταιρεία του Packer συμφώνησε να πουλήσει μερίδιο 20% της Crown στην Melco, παρά τις διαβεβαιώσεις που είχαν δοθεί σε αντάλλαγμα για την άδεια του καζίνο στο Σίδνεϊ, δηλαδή ότι η εταιρεία θα διατηρείτο μακριά από συνεργάτες του Stanley Ho.

Δεν έχουν υπάρξει κατηγορίες για “μαφιόζικες” διασυνδέσεις άλλων μελών της οικογένειας Ho, συμπεριλαμβανομένου του Lawrence. Οι απόγονοι του Stanley Ho κυριαρχούν ακόμα επί των έξι αδειών καζίνο του Μακάο. Η κόρη του, Daisy Ho, είναι πρόεδρος της SJM Holdings, ενώ η αδερφή της, Pansy Ho, έχει το δεύτερο μεγαλύτερο μερίδιο στο τοπικό καζίνο της MGM Resorts International.

Μια έκθεση του 2009 από την Επιτροπή Ελέγχου Καζίνο της πολιτείας του Νιου Τζέρσεϋ διέτασσε τη MGM να διακόψει κάθε δεσμό της με την Pansy, εάν επιθυμούσε να διατηρήσει το μερίδιό της στο καζίνο Borgata στην Atlantic City, λόγω της σχέσης της με τον Stanley και την κληρονομιά του πλούτου του.

Αντίθετα, η MGM έθεσε το αμερικανικό θέρετρο υπό τον έλεγχο ενός trust και αργότερα άσκησε έφεση κατά της απόφασης, υποστηρίζοντας ότι το μερίδιο της Pansy Ho στην κοινοπραξία τους στο Μακάο είχε συρρικνωθεί και η σχέση της με τον πατέρα της είχε επιδεινωθεί.

Η ουσία της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες έχει να κάνει με την τοποθέτηση αρκετών ασαφών “σκαλοπατιών” μεταξύ μιας εγκληματικής επιχείρησης και μιας νόμιμης επένδυσης, ώστε τα κεφάλαια να “ξεπλένονται” από τη “μπογιά” του εγκλήματος. Δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό από το φημισμένο “ξέπλυμα” το οποίο λαμβάνει χώρα στη βιομηχανία των καζίνο.

Στην έκθεση της Bergin για την Crown, η βασική σύσταση είναι το διοικητικό συμβούλιο και τα ανώτερα διοικητικά στελέχη να αντικατασταθούν, μια κίνηση η οποία θα άφηνε το κεφάλαιο της ανέπαφο. Ο CEO έχει πλέον αποχωρήσει και ο προβλεπόμενος λόγος τιμής προς κέρδη ανά μετοχή της Crown δεν είναι πολύ κάτω από το ιστορικό υψηλό του. Αυτό υποδηλώνει ότι οι επενδυτές δεν περιμένουν μια ξεχωριστή έρευνα από την υπηρεσία δίωξης ξεπλύματος “μαύρου” χρήματος της Αυστραλίας, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, να επιβάλει κάποιο εξοντωτικά υψηλό πρόστιμο.

Εάν οι επενδυτές έχουν δίκιο σε αυτό τους το στοίχημα, η Crown θα καταλήξει να βγει σχεδόν “άσπιλη” από το συγκεκριμένο σκάνδαλο και θα συνεχίσει την κερδοφόρα δραστηριότητά της. Ο  ίδιος ο Howard Hughes δεν θα μπορούσε να συλλάβει μια ευνοϊκότερη “δεύτερη πράξη” του εν λόγω έργου.

Πηγή: capital.gr